Na jednym z końców świata – widokówki z Islandii
Wstęp
Włóczyłam się kiedyś po Islandii. Nie opowiadam o tym znajomym, bo nie rozumieją ... mojej tęsknoty za nieznanym. Podążałam, by poznać, uczynić moim ... chociaż jako nieznane już było moim światem.
Przemierzając bezkresne pustkowie, gdzie drzewo jest cudem napotkanym przypadkiem, gdzie popiół wulkaniczny spod stóp wzbija się i osiada na twarzy, gdzie skała rzeźbiona górskim strumieniem przypomina trolla, a ziemia gorącym oddechem próbuje sięgnąć nieba i mokre pocałunki śle z ust gejzeru ku słońcu, którego prawie nie ma - chociaż białe noce ... , słyszałam jak wiatr mi śpiewa "jesteś u siebie".