nie wolno patrzyć

nie wolno patrzyć

ty nią jesteś, nie zaprzeczaj czasami.

nie jesteś? nie porywasz? mnie wierszami

porwałaś, porwane zszyłaś kawałki.

tak potrafią tylko postacie z bajki,

a ty nią jesteś, nie zaprzeczaj. wiosna

sekret zdradziła, skryty w głębokich snach,

oczach, jeziorach i w innym wymiarze;

długie i czarne, nie ścinaj! ja marzę

w wilgotnych pływać, w nich mnie zatopisz,

bo ty nią jesteś, nie zaprzeczaj. kroki

słyszę, wabiący śpiew; dostrzegam ciało

blade o bladym świcie. krótko trwało.

przebudzenie, znów schowałaś się w leśnych

ostępach. odstęp zbyt duży, już pieśni

nie dolatują słowa; zostawiłaś

nazwę motylom, wrócisz - cenna chwila.

wiem, że nią jesteś, nie zaprzeczaj miła.