ziemio czarna wiosną zbudzona z niebytu
dotykasz istnienia siłą która drzemie
w mleczach polnych zawsze pełnych od zachwytu
stają w szeregu ci co mają nadzieję

za ścianą jodłową Chrystus sprawiedliwy
przy bożej szali naszych ludzkich przeznaczeń
dodaje wartości licząc na zrozumienie
dzień nowe kierunki działań znów wyznaczy

stare gonty zmęczone o pomoc wołaniem
trwają podparte krzyżem, skupione w zadumie
sumują modlitwy dawno wypowiedziane
językiem którego dziś już nikt nie rozumie

w zakamarkach słów czasem rodzi się zwątpienie
nocami, wtedy samotność wędruje światem
kiedy świt rozgarnia szare mgły poranne
miłość rzuca ziarna wiary, zakwitną latem

(Janusz Śmigielski, Chołowice, 18.05.2011)