Poezja
poezja nie ma ram
dotykiem który pieści
pisze wiersze przy kawie
różnorakiej treści
czasem łapie mgły
w studniach zapomnienia
licząc nicość w cieniach
stratę w zysk zamienia
potem gdzieś w niebycie
mając cię w ramionach
szuka rymów skrycie
aż się rytm dokona
poezja nie ma ram
ma mnie i ciebie
niebo nad głową
ma też i siebie
ja pisząc tylko
pomagam jej myślami
by czas się zatrzymał
dla niej i dla mnie
by trwanie było
w słowach wypowiedzianych
w trawie szeleszczącej
w rosie nad ranem
w drzewie które kocha
biedronce czerwonej
sercu co tęskni
dla niej i o niej...
(Janusz Śmigielski, Chołowice, 18.07.2010)