Poezja


poezja nie ma ram
dotykiem który pieści
pisze wiersze przy kawie
różnorakiej treści

czasem łapie mgły
w studniach zapomnienia
licząc nicość w cieniach
stratę w zysk zamienia

potem gdzieś w niebycie
mając cię w ramionach
szuka rymów skrycie
aż się rytm dokona

poezja nie ma ram
ma mnie i ciebie
niebo nad głową
ma też i siebie

ja pisząc tylko
pomagam jej myślami
by czas się zatrzymał
dla niej i dla mnie

by trwanie było
w słowach wypowiedzianych
w trawie szeleszczącej
w rosie nad ranem

w drzewie które kocha
biedronce czerwonej
sercu co tęskni
dla niej i o niej...

(Janusz Śmigielski, Chołowice, 18.07.2010)