ten czas rozjaśnia nasze oblicza
jakby nagle spłynęło jakieś światło
noc jakby więcej gwiazd miała
niebo przypomina choinkę

na atramentowym ciemnym nieboskłonie
ktoś nagle zapalił światełka
las w biel ustrojony
skrzą się pod nogami małe lodowe gwiazdki

za oknem mróz trzaska
a w kominku wesoło drewno
na stole biała świeca
w kręgu zielonym

obrus zawsze ten sam na każdą Wigilię
wiele świat pamięta
ze dwa-trzy domy może
nadal biały niczym śnieg

w rogu choinka gęsta zielona
jakby ten las do domu zaprosiła
psy już czuja coś miska dla nich uroczysta
dom nabiera jakby świętości

bursztyn palony tradycyjnie
zapachem obejmuje wszystko
na stole opłatek na talerzyku
co milion ma lat

na choince się Mikołaj uśmiecha
ten sam co zawsze od lat
najpiękniejsza z chwil jakby się zatrzymała
chwila oczekiwania na Wigilię

jaka będzie tego roku
zawsze czekamy z nadzieją
bo to przecież jest
jej największe święto