Do lamusa
beztroska młodości cynizm lat dojrzałych
spojrzenia z portretów w zawistną niedzielę
wehikuł próżności tęsknoty za wiele
w różowych odcieniach już nieco spłowiałych
chwile tchórzostwa w kreacjach niemodnych
czas który nam losy złośliwie pogmatwał
nabytą ostrożność po ludzkich nietaktach
i dowcip czasami aż nadto dosłowny
coś jednak zostawię – poezję księżyca
i Gepert w magicznej filmowej piosence
za firanką oczy przemarznięte ręce
odrobinę ciebie – nie pragnę nic więcej
.jpg)
.jpg)