Idź – powiadasz – w stronę gdzie ciepłe snopy świateł
omiatają krajobraz nabrzeża z portem cichym...
Ujrzysz czekające anioły i usłyszysz
dźwięczny pokładowy dzwon niebiańskiej fregaty.

Cumy zerwą pieczęć siódmą na granicy światów...
Mów, co dalej ?... Odpłyniesz na antypody odległe,
ponad czas i przestrzeń do jasnej niwy rozległej,
wolna od jarzma doczesności i schematów...

Bóg drogi prostuje po drugiej stronie jaźni,
opadną na ziemię: śmierć niczym kurz żywota,
smutek przemijania, a wraz z nim tęsknota...
Jak odnajdę ciebie pośród tak wielu dusz ?
...tego nie ogarniam wyobraźnią!