Wspólny życiorys

trzymany w uścisku
pokoleniowym dreszczem
kielich możliwości

jak łza
która nie otarta
wypełnia
mokrym wspomnieniem
policzki

dopisane sentencje
do głodującej duszy
więc gdzie niewiedza
wszystkie te spojrzenia
łączy styczną
komunikacji

samotność
nadaje ikry
bezowocnym związkom
a szelest porażek
wypracowuje drogę
krzyżując nasze losy
wspólnym życiorysem