kurtyzano deszczu słodziłaś okrutnie
wino im dojrzalsze lepszym kusi smakiem
ze wszystkich rebusów ciebie nie odkryłem
szczere łzy spłynęły kolorowym szlakiem

kurtyzano wiatru szukałaś sposobu
aby huraganem zaburzyć stabilność
wiarę z którą stałem zamienić w kabałę
zerwać słów różaniec wymazać niewinność

kurtyzano słońca za twoim przykładem
promieniste niebo kusiło chłopaków
zamieniona w księżyc szeptałaś wciąż cudnie
szmaragdowym wzrokiem wśród tysiąca kwiatów

kurtyzano ziemi stoję tu okrakiem
wypełniając misję nadaną mi z wiekiem
już wszystko pojąłem ciebie się nie boję
a tam gdzie wciąż ciemno postawiłem świecę