KOCHAĆ LUDZI

Nie wódź mnie na pokuszenie,
żebym sprzedał ci sumienie,
na próżno mi głowę suszysz,
wszak nie sprzedam ci też duszy.

Jesteś kupcem Lucyfera,
cyrografy ciągle zbierasz,
od młodości cię pamiętam,
wówczas jako referenta.

Mówiłeś, żeś zrzucił skrzydła,
postać anioła ci zbrzydła,
że widły, ogon i rogi
przystają do łatwej drogi.

Rzeczesz, że ci służą VIP-y,
że nie wstawiasz nigdy lipy,
łżesz, że z życia zrobisz słodycz
i że mi wyrobisz chody.

Przestań kupczyć ludzką zgodą,
nie kuś piekielną nagrodą,
nie masz co się więcej łudzić,
ja naprawdę kocham ludzi.

Zdzisław Szabelan, BYDGOSZCZ.