MATKA WSZYSTKICH

W życiu tyś jak tlen, nadziejo,
zwłaszcza kiedy łzy się leją,
już przy małej twej iskierce
zwalnia skołatane serce.

Ktoś cię nazwał matką głupich,
człowiek już ten grzech odkupił,
więc gdy marne wiatry wieją,
nie obrażaj się, nadziejo.

Tylko z tobą sens istnienia,
z tobą gorące pragnienia,
gdy zdarzenia trwogę sieją,
ty do akcji wkrocz, nadziejo!

Ludziom zdrowym, ludziom chorym
ładuj akumulatory,
a jeśli nad czymś boleją,
pospiesz z pomocą, nadziejo!

Radością przeganiaj troski,
miej w pieczy miasta i wioski,
zwróć swój wzrok ku przyszłym dziejom,
matką wszystkich bądź, nadziejo!

Zdzisław Szabelan, BYDGOSZCZ.