ZNÓW JESIEŃ

Znów jesień wygryzła lato,
zwycięsko przyfrunęła z mgłą,
wkrótce zniszczy barwy kwiatom,
wyda walkę aromatom
i rozkwitnie brunatną rdzą.

Znów jesień w dół ściąga słonko,
błękit maluje na szaro,
kradnie czas bezbronnym dzionkom,
fizjonomię psuje łąkom,
żywa zieleń jej ofiarą.

Znów jesień wnosi swój dywan
złocisto- żółto-brązowy,
mżawką światu do snu grywa,
szarugami ziemię zmywa,
wiatrem strzyże drzewom głowy.

Znów jesień w chłody bogata,
w czarnym błocie złoto ścieli,
jesień w przemokniętych szatach,
jesień – likwidator lata,
jesień zniszczy pani w bieli!

Zdzisław Szabelan, BYDGOSZCZ.