Kapryśna jesień
otulając mgliście
białą suknię tkała
platynowe liście
pogubiła w trawach
choć rumieniec z klonu
z jarzębiny kolczyk
bransoletka z głogów
zapłakane oczy
posmutniała jesień
drży smagana chłodem
mokrą suknię niesie
niebo leje wodę
w zagajniku płacze
łzami żegna gęsi
sznury dzikich kaczek
odesłała tęsknić
promień słońca blady
z nieśmiałością patrzy
w osowiałe sady
na jesienny kaprys
.jpg)
.jpg)