ZMARTWIENIA

Martwi się często na zapas,
bo taką już ma naturę,
lubi po głowie się drapać,
musi mieć ciągle pod górę.

Zamartwia się więc na wyrost,
czy męża nie zwolnią z pracy,
czy w kraju zwiększy się przyrost,
jak zimę zniosą rodacy?

Czy dość śniegu będzie w ferie,
czy nie będzie świńskiej grypy,
czy nie zmogą nas bakterie,
nie napadną ciemne typy?

Martwi się, chyba za córę,
o wnuczka, tego z przedszkola,
czy on zdoła zdać maturę,
jaka będzie jego dola?

Wie, że na nic te zmartwienia,
na nic przygnębione miny,
ale kocha bez wytchnienia.
Babcia spoiwem rodziny.

Zdzisław Szabelan, BYDGOSZCZ.