S E R C E  M A T K I

Kocha swe dziecię już w łonie,
później w bólach płoną skronie,
wreszcie dumne łzy radości
i ogrom, ogrom miłości,

pierwszy płacz, uśmiech i dotyk,
pierwsze spojrzenia i psoty,
pierwszy ząbek, słowo, kroczek,
uroczysty pierwszy roczek,

żal, cierpienia i choroby,
trzeba pokonać mikroby,
czas dzieciństwa, szkolne lata,
los przeróżne figle płata,

młodość i dojrzałe życie,
ona w troskach czy w zachwycie
trwa przy dziecku do ostatka,
jedyna na świecie – matka,

czy to wzloty, czy upadki,
czuwa wierne serce matki,
szczerze podpowie, doradzi,
bo matka nie umie zdradzić.

Zdzisław Szabelan, BYDGOSZCZ.