Pieśń Racheli

nad czym płaczesz
i co opiewasz tak subtelnie
gdy sen się kończy
Rachelo

czy prorocze wizje
są tak potworne
że snom nie pozwalają snuć się po zamglonych taflach wód
ponad ptasiogłosym lasem
z muzyką skrzydeł wędrownych ptaków
po morelowych zachodach
ociekając słodkim widokiem

czas tyka
sączy się kapiąc
powoli
jak wosk z siedmiu kwiatów migdałowych menory
nieubłaganie
dźwiękiem orientalnego dzwonka
jakby odliczał rychły koniec
wszystkiego co piękne
spokojne
boskie

śpiewaj
żal się głośno
do znużenia
nad przemijaniem
nad baśniową scenerią
w której kipi od rzeczy okropnych

nuć swą pieśń
jak dźwięk szofaru
ku nowemu
ku przebudzeniu i pojednaniu
prosząc Rachelo o cedakę
w mnogości, co pestek granatu
aż po kres wszystkiego

Zofia Szydzik

Tekst inspirowany utworem muzycznym Vangelis'a – Rachel's song

http://youtu.be/v5iO2JRtqp0