CHOROBA DUSZY

Bywa, że w życiu coś się pokruszy
i wpada człowiek w chorobę duszy,
co żyć nie daje, gnębi i dręczy,
od bólu ciała ciężej umęczy.

Nie ma co nawet iść do doktora,
kiedy tak mocno dusza jest chora,
gdy ma głęboko wbitego ćwieka,
próżne szukanie leków w aptekach.

Ani tabletki, ani zastrzyki,
nic nie pomogą na duszy krzyki,
mocne kropelki, te przeciw smutkom,
ulgę przynoszą na bardzo krótko.

Tanie balsamy lane na duszę,
to jak konewka na wielką suszę,
za to skuteczne na stres – mordercę
czułe drugiego człowieka serce.

Zdzisław Szabelan, BYDGOSZCZ.