MNOŻENIE SZCZĘŚCIA

Szybkie życie szczęściu grozi,
albo je eliminuje,
a nikt szczęścia nie zamrozi,
ani też nie zawekuje.

I choć pokarm to dla duszy,
która uschnąć jest gotowa,
to nikt szczęścia nie ususzy,
ani w sejfie nie przechowa.

Szczęście jak gaz gdzieś umyka,
przez co żywot nam uboży,
a nikt dziur nie pozatyka
i uszczelek nie założy.

Nawet z opasłym portfelem,
szczęścia sobie nikt nie sprawi,
bo choć pewno dałby wiele,
także go nie wydzierżawi.

Kiedy chcesz szczęśliwie pożyć,
musisz umieć sobie ścielić,
bowiem szczęście można mnożyć,
gdy się nim z innymi dzieli.

Zdzisław Szabelan, BYDGOSZCZ.