Kto na sercach naszych,rzewnie,
jak na skrzypcach gra?
Kto układa nuty śpiewne,
raz się śmieje a raz łka?

Kto uczucia nam buduje,
niczym murarz z cegieł,gmach?
Kto raz wznosi,raz rujnuje,
często uśmiech topiąc w łzach?

Kto zapętla nici zdarzeń,
jak na krosnach,zdolny tkacz?
Kto tak miesza nam wśród marzeń?
Dziś da radość,jutro płacz.

Kto przywodzi sny na jawie?
Dręcząc poetycki stan.
Na pogrzebie,na zabawie,
podrygując martwy tan.

Kto tak naszym życiem rządzi,
Niczym wojskiem,wielki król?
Co raz trafia a raz błądzi,
w uniesieniach rodząc ból.