Rozpoczynam swój nowy opis liryczny,
bo przyszedł mi do głowy pomysł śliczny,
żeby zamienić twój świat melodramatyczny,
w taki który byłby przyjazny i logiczny.

Odgrywasz kolejny akt dramatyczny,
uznajesz za fakt opinie, że jesteś komiczny,
bo walczysz o miłość i na sercu blizny
nie chcą się goić a twój stan mentalny
wydaje się tragikomiczny - jesteś anormalny.

Odwiedzasz znowu zakład psychiatryczny,
bo stan twoje psychiki jest fatalny,
w dodatku dostajesz badań wyniki,
wynika z nich, że jesteś nieuleczalny.

Niczego nie uczą kolejne odwyki,
grozi ci usunięcie nerki i wątroby,
masz na żołądku wrzody i jelitowy
przewód jest od alkoholu zniszczony,
lekarz zalecił usunięcie śledziony.

Swoim życiem jesteś znów zawiedziony,
zacząłeś picie po śmierci swej żony,
w tej walce z nałogiem osamotniony,
leżysz na łóżku w kłębek skulony.

W głowie pojawiają się czarne myśli,
znowu zanurzasz ciało do wanny,
po pokoju spacerują białe myszki,
słyszysz głosy jakie wydają ściany.

Tylko ja jestem w stanie dotrzeć do ciebie,
pisząc program terapeutyczny w notesie.