Homo hominem (lupus est)

Miało wyjść dobrze a ronisz kolejną z łez,
bo ktoś twojej psychice zafundował test,
twoi rodzice próbują jakoś załagodzić stres,
lecz ich status materialny nieakceptowany jest.

Mnóstwo bogatych kolegów masz w klasie,
którzy znęcają się nad tobą w czasie
przerw i kiedy nauczyciel odwrócony jest,
bo właśnie ściera gąbką mokra tablicę.

Ty w tym czasie zostajesz uderzony w potylice,
z twojego nosa krew obficie leje się,
nauczyciel wzywa do ciebie pielęgniarkę,
znowu powiesz, że uderzyłeś głową o ławkę
i stało się to tak jak zwykle przypadkiem.

Podobne sytuacje nauczyły cie być wilkiem,
dumnie przemierzasz teraz miejska dżunglę,
po bloku krążysz razem ze swoim gangiem,
chodzicie po sklepach zajmując się haraczem.

Patrzysz na ludzi jak na milczące owce,
ze skóry chciałbyś poobdzierać je wszystkie,
jeżeli dzięki temu znajdą się pieniądze,
potrzebne na chorego brata operacje.

Brutalny świat wyzwala w nas agresje,
smutki pozwala topić tylko w wódce,
razem z nią i wartości lądują na dnie
butelki tak jak twoje dotychczasowe życie.

Pod wpływem nałogu człowiek jest w stanie
realizować zdanie - homo hominem lupus est.