żarliwość

zaraz się pożegnasz obejmiesz światłem
powieki w migawce przymknięte na dłużej

noc przychodzi za wcześnie

pamiętam doniosłość chwil
gdy deszcz kruszył ciało
wybrałem z anatomii spojrzeń
najdłuższe oswojone ciepłem

ścieżki tylko z początkiem
iluminacją myśli

z pożegnań rodzi się czas
skradziona pamięci cisza