Piszę wiersz, by uczcić śmierć,
tej która w naszej pamięci jest,
która swojego życia sens,
odnalazła na niezapominajkowie.

Marzyła o cudownej krainie,
pełnej kwiatów - niezapominajek,
o niej nigdy nie zapomnę.

Chociaż opuściła tą krainę,
tutaj pozostało jej serce,
pamiętać o niej chcę i daję
jej ten pośmiertny wiersz,
dedykując go ku pamięci jej.

Jednocześnie napisać chcę,
żebyście wy pamiętali też,
o tym, że cały czas ona jest
w każdym wierszu i słowie,
a wszystkie wstawione wiersze
i wasze pod nimi komentarze,
wskazują na wzajemne przywiązanie.