SZCZĘŚCIE...
Byłam pewna
że szczęście się spóźnia
podąża do mnie
małymi krokami
wyszłam mu na przeciw
szukałam po świecie
górach dolinach
między wiatrakami
zmieniasz człowieku
przyjaciół jak rękawiczki
tak naprawdę oddani tobie
sercem są tylko nieliczni
czyny się liczą
nie puste słowa
dotyk rąk
czułe spojrzenie
szczera rozmowa
szczęście do nas
nie podąża
małymi ani dużymi
krokami
ono zawsze
jest gdzieś obok
ze mną
z tobą
z nami...
Barbara Szuraj
.jpg)
.jpg)