Znów się wybierasz na spacer,
to coś więcej niż urlop latem,
słyszysz jak rozpoczynają debatę
dźwięki, które niesie powietrze,
unoszą się lekko na wietrze.

Znów spacerujesz po lesie,
delektujesz się śpiewem
ptaków - to twój Eden.

Znów mijasz się z drzewem,
którego korona szumi,
nad morzem słyszysz mewę,
gwar zatłoczonych ulic.

To przemawia do ciebie,
zaczyna swoim językiem mówić,
przemierzasz nowe przestrzenie,
zaczynasz zwierzęta lubić,
bardziej od zwykłych ludzi.

Gdy ktoś ci mówi byś zawracał,
przed tobą jest długa trasa,
tworzy się Appassionata.