Od rana stoi na przystanku,
młoda smutna kobieta,
w niebieskim płaszczu,
która wyrusza o poranku,
by swe marzenia powierzyć miastu.

Do niedawna był zastój,
w jej emocjonalnym życiu,
aż pokochał ją pewien Mariusz,
który trzyma to w ukryciu.

Znowu trzyma go przy życiu
myśl, że jest ono piękne,
gdy w niebieskim płaszczu dziewczę,
koło niego przejdzie.

Choć jej spojrzenie
wydaje się chłodne,
jej odzienie mało modne,
dla niego to nieistotne,
serce jej widoku głodne,
karmi się porządnie.