Cały czas podążamy za stadem,
Droga do celu wiedzie tylko jedna,
Zanim zaczniemy pluć na siebie jadem,
Musimy o kruchości życia pamiętać.

Szlifuję swój talent jak diament,
Wyrazem mych przeżyć poezja,
Nastoletnia samobójczyni z Krakowa,
Z którą na gg się toczy nocami rozmowa,
Zrozumie zapisane tutaj słowa.

Mówisz mi że masz problem,
Znów cierpi twoja psychiczna sfera,
Chociaż sam nie czujesz się dobrze,
Gorzej ma ktoś z zespołem Aspergera.

Chyba za szybko dorosłem,
Miałem z socjologii piątkę,
Badania Durkheima znam dobrze,
Tak jak sąsiadów którzy woleli pogrzeb,
Od czekania aż ktoś rozwiąże problem.

Na szczęście nie jestem Szwedem,
Dzieci do krzeseł nie wiążę,
Które potem przeżywają traumę,
Niejedno na swe życie się targnie.

Na szczęście nie jestem Anglikiem,
Opisującym jak nie uszkodzić miednicy,
Dzięki spotkaniu z fundacją Prodeste,
Wiem że to nie są mity.

Jedyne co mogę to dzielić się tekstem,
Z dzieckiem stawianym w roli kosmity.

Ten tekst jest dla Ciebie,
Jeżeli zmagasz się z Aspergerem,
I jesteś przez bliskich bity.