ZANIM...
Żyję
póki czuję jak serce
w piersi dzwoni
oczy pełne blasku
gałązki żył na dłoni
przykładam do ust
lusterko
szkło mgiełką się
pokrywa*
czasem szczęśliwa
jestem
innym razem
nieszczęśliwa
póki Pan na własność
nie dał domu
który się mnie należy
oprócz mnie nikomu*
z wartkim nurtem świata płynę
czuję własne ego
do chwili przeprowadzki
w nieśmiertelności krainę
żyję...
Barbara Szuraj
Inspiracja:wiersz E.Dickinson
.jpg)
.jpg)