bezruch
zgubiłem wyraz twarzy
gdy śmiałem się z porankiem
umazał twarz rosą
śpieszącym za nocą cieniem
rozpacz nie ma imion drży
głębiej niż woda w studni
parska echem odbita od dna
powtarza niewidome słowa
przy stole okulawionym od spojrzeń
wyblakły dzień przegląda gazetę
zmęczony anioł prostuje skrzydła
kłykcie palców na szklance
pełnej księżycowego światła
.jpg)
.jpg)