Remake
sprzęgam słowa niebo blednie
drzewa na zawiasach skrzypnęła pamięć
niebieskim kluczem otwieram drzwi z powietrza
zaglądam w karty tasuję dni
co krok anemony śnieżą
wiatr jak olbrzym obiegł ziemię
w uśmiechu wykąpane światło
odmierza refleksem ospały wieczór
znów lżej nosić chmury
serce skrojone w codzienność