Rozproszenie
mam gorszy dzień ściany
schodzą się w pusty frazes
przepis na bezczynność
filiżanka kawy i myśli donikąd
spazmatycznie jak ryba
chwytam się brzegów ust
sens zapiera się to nie on
przystał na kłamstwa
gdzie podziać oczy
wiara ostrożnie otwiera drzwi
dłonie zamknięte w retoryce gestów
jak w klatce w której błąka się cisza
zabawa w głuchy telefon
przysparza przyjaciół na drugiej półkuli
ale i tutaj spadające gwiazdy
przestały spełniać życzenia
.jpg)
.jpg)