w linearnej obróbce tnę chwile na nierówne części
świat chwieje się na wietrze spadają liście
jak ludzie z podciętej gałęzi wyprowadza się słońce

żyję na zapas już wczoraj upłynął czas
gdy cienie zaczepiały ludzi nocą wypełniały ślady

dorysuj serce wyrzucone przez fale
zagłusza biciem morze tyle myśli zginęło
od dotyku głębi już piasek wypełnił zmysły

nie myśl gaszę szepty łykiem wody
samo bycie aż nadto wypełniło światłem
ale nie ty zabarwiłaś usta czerwienią

https://www.youtube.com/watch?v=JyxNR_1ax0o&list=RDJyxNR_1ax0o&index=1

gdy tylko jesteś nie przywrócisz gwiazdom wzroku
nie zgadniesz kto stoi za drzwiami obejdzie się smakiem
bez wiary w sprawczość chwil odkryłem w piersi kamień
obtoczony światłem tkwi tam od dawna mylę go z sercem

przerosło znaczenia z samej formy nie potrafię odczytać uczuć
bardziej czuję niż rozumiem drzewa zgubiły deszcze
dzielę z nimi cienie obojętność czasu idącego niebem

widzę jak przenosi na barkach nasiona traw
szmer strumienia i ludzki los do zbiegu dłoni
potem zawraca i pląsa po kałużach rozchlapując świat
w skrawki fotografii na której dzieci wygrzebują z piasku
muszle w poszukiwaniu pereł i szeptu morza

przeszkliłem ogród czy mienię się ostem
w grze o wszystko idę w parze z naiwnością
z bezzasadną wiarą skupuję myśli wątki z życia gwiazd

niemodne pytania z wiekiem coraz mniej potrafię
obsługiwać serce kierunek wiatru
dokąd spycham sny o nieśmiertelności

podpieram się sensem dla pewności chwilami
szczególnie gdy pochylają się nad stawem
spływają rzeką w nadziei na przetrwanie

postanowiłem milczeć na zadawane pytania
wskazuję niebo lub dowolną odpowiedź
zapisaną na piasku w przypływie litości

Rozstania i powroty
Nie czekaj na mnie, choć wiem że musisz
I prośby na nic moje
Ni próby, by uśpić natrętne Twoje niepokoje
O to dla Ciebie stoję

Zbieram powiędłe spod stóp Twoich ziele
Ze wstydem przy pokorze
Kiedym pękiem spełnień myślał że się dzielę
I że świat nimi Ci stworzę

Twoje żale do mnie tłoczą się boleśnie
Każdą kroplą co płonie
Miłością i goryczą, splecione zbyt wcześnie
W spragnione dłonie

Daj mi w litościwej ponieść niepamięci
Nasze tylko słowa
Wyszeptane magią która znów nas znęci
Powrócić gotowa