Tańczące obrazy-Degas
lekko jak we śnie płyną
tańcząc na wodzie
błękitne baletnice
zwiewnie jakby nie było w tym wysiłku
kolorami tańczące obrazy
spod pędzla ożywają
w tej jedynej czarownej świątyni
sceny miłości i pasji
radości i marzeń
jak te Eurydyki do tańca porywają
Edgar Degas Blue dancers
Akt-obrazy Steve Hanksa
jak zasłonę niewinności
spuściła rzęsy
w słoncu poranka stojąc
niczym grecka kolumna
dała wyrzeźbić siebie
delikatną dłonią
jak Wenus wyszła z piany
tego ranka niczym biała perła
tanecznym niemal ruchem
sięgnęła po płótno
by na nim wymalować
akt swoim kształtem
Kobiecy świat Klimta
wkraczam w twój świat
otoczony ich twarzami
pieknymi dumnymi
zakochanymi
zatrzymuję sie nad macierzyństwem
urzeka obrazem miłości prawdziwej
ubierasz kobiety bogactwem kolorów
jakbyś rozdawał im drogie kamienie
malujesz ich szaty światłem różnobarwnym
zamykając wszystko w tonacji bursztynu
obrazy jak bezcenne gobeliny
z pędzla wysnuta najdroższa przędza
jakże wierną pozostały tobie inspiracją
ich być
ich kochać marzyć
zamknąłeś się w świecie kobiet
im skladając hołd największy
jaki dać może artysta
portrait of Adele Bloch-Bauer
Dali
przedziwne obrazy
kształty jakby nie z tej ziemi
kosmiczno-surrealne
przestrzeni wszystkie wymiary
zamknąłeś w płótnie obrazu
szukając w płaszczyźnie kształtów
malując twarz szukałeś wnętrza
zaułków duszy czasem ciemnych
ale malując Rafaela pokazałeś
duszę malarza jej światło i świętość
złote jej skarby
mroczność i pasję Bunuela
swoje wreszcie poszukiwania
w sześciu lustrach wszystko odbijając
szukałeś głębi obrazu
chcąc uchwycić każdy wymiar rzeczywistości
dziwne maszkary ukazując
po meandrach duszy oprowadzając
Tristana i Izoldy cierpienia
śmiertelność miłości w plastycznym obrazie
w jaźni wielowymiarowej tworząc
dałeś poznać bogactwo swoich wymiarów
Goya
odkrywam przestrzenie twoich opowieści
magiczne alegoryczne to znowu realne
jak ciało i krew
dotykam kształtów w obrazach
jakbym chciał je ożywić
a one niedostępne jak ikona
jakbyś je zamknął w majestacie szkła
przez popiół okropności zmierzam
do krzyczącego wyrazu
obudzić ze snu czarownice
zadumać się przed Piotrem
ogień i woda
proch i pokój
piękno i brzydota
wszystko jak w tyglu się miesza
obrazy jak z kalejdoskopu
ludzkich zdarzeń
tragicznych i wzniosłych
bajecznych i realnych
żywych i martwych wśród życia
El Aquelarre - Francisco de Goya
Poszukiwacze słów
podążają tropami myśli ulotnych
mgławicami uczuć tak jakby to
było ich przeznaczeniem
królestwa gotowi oddawać
za skarb pięknej frazy
za strofę pełną emocji
losowi składac ofiary gotowi
w poszukiwaniu słów
co godne byłyby ich myśli
jakby w nim była jedyna
do szczęścia droga
poeci zawsze nowonarodzeni
do każdego wiersza
jakby chcieli w nim za każdym razem
wszystko powiedzieć
tylko tych słów zbyt mało znaleźli
…niewykonalne
nie poznasz
wszystkich myśli
ale możesz
skraść słowa
chcesz
przysiadły subtelnie
nieświadome ryzyka
na zwilżonych wargach
zliż je
rozpłyną się z krwią
po najskrytszych
zakamarkach ciała
mieszając
chęć odkrywania
z mgiełką wilgoci
zanim wybrzmią tysiącem
nierównych oddechów
stanie się możliwe
Kołysanka dla maluszka
1
gdzie gwiazdeczki blaskiem płoną
księżyc snuje się z harmonią
nawet nuty swe rozłożył
chce zanucić co dziś stworzył
ref.
słyszysz kołysankę śpiewa
chcesz już spać i nawet ziewasz
sen przechadza się po rzęsach
teraz zaśnij w mych objęciach
2
noc otuli mgły wachlarzem
pełnym wzruszeń oraz marzeń
i wypowie swe zaklęcie
zmruż więc oczka moje szczęście
ref..
3
gdy przycichnie ta piosenka
to zaniosę cię na rękach
i wyszeptam z czułym gestem
spij spokojnie blisko jestem
ref.
Do Anioła
sam nie znasz miejsca
wśród morza uczuć
szybujesz połonin grzbietem
zapytam wprost aniele ze snu
czy ty swoich myśli jesteś echem
zapytaj ją czy trwa w tobie
i siebie, czy wiary ci wystarczy
wszak byłeś Bogu przypisanym człowiekiem
(Janusz Śmigielski, Chołowice, 21.06.2010)
wiosenna dusza słowa: Janusz Śmigielski
muzyka: Dariusz Masłowski
Ej poeci poeci
Piszecie piękne wiersze
zachwytom nie ma końca
wrażliwe cudowne
wiersze radości i smutku
myśli latających w błękicie
strof skrzydlatych
myśli za miliony
cierpień wertera
zrywów serdecznych
męki istnienia
życia radości
i najcudowniejszych kwiatów
ej poeci poeci
ale żaden w smutku pogrążon
nie napisze radosnego wiersza
poeci są jak serca właśnie
gdy płacze płaczą oni
gdy śmieje się i lata szaleją z radości
...poeci poeci