I tak się to kręci.
Za krzakiem ukryty, pełen wrażej chęci,
śledził bitwę krwawą-Błazen tchórzem szyty.
Piórem jako mieczem, wrogom młyny kręcił,
bezpiecznie czekając, na przyszłe zaszczyty.

Odtrąbiono rozejm, miecze poszczerbione,
schowano do pochew, uzgodniono pakta.
Błazen wylazł z krzaków, klnąc starcie chybione,
z białą flagą w łapach, własny wieszcząc traktat.

Wnet wdział postrzępiony, płaszcz trupa i buty,
wrzeszcząc że ma wyrok z boskiego nadania.
W złotą zbroję władzy rzekł że jest zakuty,
A Lud Ciemny i Wojsko, muszą mu się kłaniać.

Ręce wzniósł do nieba, że coś niby wzywa,
w bezruchu zastygł, niczym Lota żona.
Miny dostał błogiej, mówiąc że nań spływa,
łaska namaszczenia, jemu przeznaczona.

Po czym wzrok opuścił, o wynik spokojny,
przymrużył powieki, stygnąc w zamyśleniu.
Słyszał jak Lud śpiewa, z zasad bogobojny,
o królu, o wrogach i o potępieniu.

Lud Błazen ogłupił, wybrał sforę dworzan,
nad wojskiem zwycięskim, baczną pieczę stworzył.
Władzę poroztaczał po krańce Trójmorza,
I w tron wielki wątłe, ciałko swoje włożył.

Wokół tronu kadzidła, palą się upojne,
dworzanie ścigają się w przypodobaniach.
Lud Ciemny toczy, swoje życie znojne,
Błazen zasnął po sprytnych, błazeńskich knowaniach.

A morał jest taki, drogi Ciemny Ludzie:
„Ile bitew wygrasz, ile krzywd przeżyjesz,
patrz kto owoce po przebytym trudzie,
zagarnął bezkarnie i żrąc, od nich tyje.

są rzeczy,
których nie wyrzuciłam,
z którymi
od czasu do czasu
się spotykam,
jest szuflada
z drzemiącą zawartością,
ona czeka,
aż zatęsknię do niej,
zaglądam więc i trafiam
na pamiętnik
z lat dziewczęcych,
" Na górze róże"...
uśmiecham się
do tych róż,
słowa zapachniały
tysiącem wspomnień
z dawnych lat...
ot,sentymenty,sentymenty
sprawiają,
że łza się w oku
kręci...

Niech by to
czarci wzięli
żeby latem sypiać
w wełnianej pościeli.

Lipiec się dąsa
ciągle fochy stroi
deszczem chłodem kąsa
czy latem tak przystoi.

Okres wakacji
witaminy D potrzeba
do nabycia sił regeneracji
słońca oraz błękitnego nieba.

Jestem dzisiaj niewyspana
rozmazana , nie ubrana
szukam ciuchów gdzieś po kątach
bo zachciało mi się sprzątać.

W żyłach płynie woda , ściek
to normalne, to ten wiek !
noga w tyle też odstaje
głowa męczy , rozum staje.

Dzień jak co dzień
słońce świeci
pod blokami krzyczą dzieci
piesek wyje na balkonie
zakochany w miłym tonie
za tą sunią co ma kota
serce szczere , wprost ze złota.

Chlapnę koniak do śniadania
dla żył moich , do przetkania
nóżki będą szybko biegać
i nie będą mogły przestać.
Rączki będą pracowite
chociaż brudne i nie myte
ale świat się szybko kręci
i do działań wnet zachęci.

Lato już za oknem śpiewa
więc kobieto przestań ziewać !
otwórz okno
wpuść śpiew ptaków
wszędzie kwiaty
pełno maków !