nazywała się maria
jak moja matka
która płacze gdy nie patrzę
spóźniony czy poirytowany
za dorosły aby zobaczyć niebo
jej oczami

została na drodze pełnej kamieni
nie tak twardych jak sumienie
wciąż pod górę za sercem
co miało wiele imion

teraz jest na początku
każdego słowa o wiośnie
w brzemiennej ziemi

nazywała się maria
jak moja matka

Krzyżmo

Poświęcone otoczone modlitwą
Wychwalając Pana Boga i Jezusa
Zstępuje mocą skupionych nawą
Wiara z pokorą i wyleczona dusza

Słowo

Ciszą do ołtarza bez krzyża i świec
Głębia uniżenia modlitwa i prostracja
Męka Pańska odżywa ukłonem serc
W drodze krzyżowej miłość zapisana

Liturgia

Jesteśmy i trwamy, skupieni myślą
Z darami nieba w koszu zebranymi
Czekamy na ciało i krew ofiarowaną
A świtem bicie dzwonów nam oznajmi

Rezurekcja

Przed tak wielkim sakramentem ….
Posileni pokojem złączeni w Te Deum..
Z dobrą nowiną i błogosławieństwem
Radością dnia i nocy w oddanym sercu

Amadeusz ze Śląska.

po drugiej stronie jest teraz lato
ziarna piasku wysuszone słońcem
idę po śladach
jak wielu przede mną
istnieję

o świcie dzwoni budzik
idę do sklepu po chleb
mijają mnie ludzie
jestem tutaj gdzieś w środku
wciąż pytam

i wszystko jest takie samo
może tylko miłość jest trochę inna
bardziej rozpoznawalna

po drugiej stronie jest teraz wiosna
takie same kwiaty i ziemia

zapukam do Twych drzwi,
gdy mi wyznaczysz porę,
o co mnie wówczas zapytasz?
a ja co Ci odpowiem?
znasz mnie przecież na wylot,
oglądasz
moje radości i smutki,
pozwalasz
dokonywać wyboru...
zostaw mi
jeszcze trochę czasu,
bym mogła
wyprostować swoje ścieżki,
może wówczas
nie będą potrzebne słowa,
może po prostu usłyszę-
-wejdź i odpocznij...