czemuś nie rozpoznał człowiecze
coś niby więcej
niż proch
niż cień

czemu nie wierzysz
boś nie zmierzył
nie zważył
nie dotknął
mimo że głosili prorocy

przyjdzie do was
i dźwignie wasze winy
i ból wielu poniesie
na śmierć w męce

czemu wątpisz w wieczność
Jego Królestwa
mimo że odwiedzasz świątynie
splecionymi dłońmi celebrujesz
modlitwę
dźwigając się z kolan
już rozbijasz wiary naczynie
a czas skorupą wala
jak przez wieki głowicą kolumny
z liściem akantu

zbyt długie - rozumienie
płomień serca zbyt słaby
i zadra wiedzy wszelakiej
w głowie
nie pomaga poznać prawdy

mimo że objawiona
to nie do pojęcia

bielejemy w kościach
służąc ciszy do czysto ludzkich rytuałów

uparcie wierzymy w tunele światła
ponadczasową punktualną kolej
może do miejsca naszej wyobraźni

energię która czymkolwiek przepełni
w zależności od zasług czy win
odnajdziemy siebie np w butelce
po opróżnionym piwie

wiara ma takie maślane oczy
bo kto otwarcie przyzna
że jego życie
nie ma większego znaczenia
i nadal jest dziełem
oryginalnego przypadku