Upajasz, gdy uspokojeniem spływasz krtanią
i szczęściem mglistym, jak sen z małego imbryczka.
W sino-zimne dni stawiasz czoło wyzwaniom,
cierpko-wonnym naparem rumieniąc policzki.

W nalewce zamykam twój zapach - nie bez racji,
by zatańczyły przedsmaki w szklanym kieliszku.
Pozwolić rozkwitnąć na ustach plantacjom
i usnąć kołysana w lawendowym uścisku.

jeden z wielu które wiązała
układając słowa w barwne kobierce

wiedziała że czyta

chwile spędzone z jego wyobraźnią
były jak balsam

namiastka czegoś
co przypominało okłady

choć było lekiem
na gorzką codzienność

wciskało się głębiej
w porowatość skóry

przywracało optymizm
wiło gniazda

w podświadomości

szalony czerwiec
siał niecierpliwe lato

w krużganku serca

frywolny wiatr
w szuwary wpadł
zaszeleścił i wraca z powrotem
wydęte chmury
paradne turniury
po niebie przegania z łoskotem

zroszona deszczem
budzi się dreszczem
kwitnąca łąka i ptaków śpiew
przy miedzy kąkole
makowe pole
a ja znów czuję wolności zew

dzień zaklęty
o zapachu mięty
uczy mnie ponownie woni i barw
uścisk twej dłoni
puls na mej skroni
twój uśmiech pełny to chwili czar

chwilo zbudzona
chwilo natchniona
w cień starych drzew nas prowadź
gdzie jedność dusz
woń pąsowych róż
i dwojga serc letnia rozmowa

Chciałbym nauczyć się twego ciała
poznać jego ścieżki zmierzać nimi
zawsze śladem rozkoszy czytać jego frazy
każda jego cząstkę objąć pieszczotą
oddychać tobą tobą poczuć nocy godziny

dotykiem jakbym chciał stworzyć cię na nowo
obudzić rankiem do życia odkryć to co nieodkryte
poznać smak każdej godziny jej zapach i kształt
namalować kształt rozkoszy by stał się pięknym kwiatem
w dłoniach zachować jego pamięć ,kształtów cudownych

dojść nimi do spełnienia cudownej chwili
i trwać w niej jak pięknym przeżyciu
chwili co budzi się do miłości i nią jest
zatrzymać ją w dłoniach w pocałunku