w ciszy i żałobie ostatnia droga Damiana
jęk pieśni ściska serce i twarz zapłakana
dlaczego? - dlaczego? - na usta się ciśnie
oczy zamglone i tylko smutek, łza tryśnie
byłeś taki młody i świat u stóp miałeś
powiedz Damian, dlaczego tak wybrałeś
lat dziewiętnaście – w samym rozkwicie
otwarty świat, przed Tobą było całe życie
kochane serce miałeś, pełne miłości pożaru
dlaczego? - nie potrafiłeś unieść ciężaru
przybiegała i tuliłeś ją na tym pomoście
dlaczego? - czy tak łatwiej, czy prościej
serce kochało i pozostaje w rozpaczy
dlaczego tak? – pyta – dlaczego nie inaczej
sam? – nie wierzy, gdzieś zawsze są winni
może w ciszy to pytanie powtarzają inni
Damian czy słyszysz w jakiej jest niedoli
wytłumacz jej sercu, dlaczego tak boli
z ufnością, patrzyła w Twe oczy kochane
i co? - jeden rozpaczy skok – serce złamane
czy słyszysz ten ból? – płynie morze łez soli
jej serce pyta – Damian, dlaczego tak boli
wiesz, że całe życie nie zagoi tej rany
sercu rozpacz – będąc tak kochanym
i tylko szloch, czy łzy dadzą ukojenie
tak kochany - zostawiłeś jej tylko cierpienie
serce błądzi i daremnie szuka miłości
przepadła na zawsze w topieli przy pomoście
przepadł sen o szczęściu i oczy zapłakane
a serce jest na strzępy żalem rozrywane
takie młode życie, dlaczego się poddałeś
wiem - świat zły i okrutny – odwagi nie miałeś
zbyt miękkie serce brało miłość w dłonie
dlaczego światu nie postawiłeś się okoniem
u stóp był Raj, ogrody miłości prześliczne
wybrałeś najprostsze i to, co tragiczne
sen o obrączkach przepadł na pomoście
dlaczego skok? - wybrałeś to, co najprościej
były przysięgi o szczęściu usłanym kobiercem
a płyną tylko łzy i łzy – boli złamane serce
były pocałunki, czułe słowa szeptane w ciszy
dziś pytanie dlaczego? - dlaczego nie słyszysz
oczy zamglone i serce dławione goryczą
usta – to nieprawda i nie chcę tak – krzyczą
pamiętasz słowa przez łzy? - tam na pomoście
dlaczego się poddałeś? – nie broniłeś miłości
serce krwawi wspominając przysięgi w kościele
czy czujesz ten ból? - miała być suknia, wesele
nie dotrzymasz – nie wiem kto temu winien
w jednym sercu na całe życie ból nie minie
i tylko łzy – grudki ziemi sypią drżące ręce
Twoja miłość płacze i skoczyć chce, nic więcej
w smutku, ze łzami płynie „wieczne spoczywanie”
serce dlaczego Damian – i wybacz mu Panie
cichy szept modlitwy i wszyscy odchodzą powoli
złamane serce klęczy i pyta - dlaczego tak boli
jak Ciebie tuli mogiłę i odejść nie może
cichy jęk dlaczego? - i szept - wybacz mu Boże
myślę, że złamane serce zawsze tu przychodzi
w dzień i noc jęk słychać, nawet wiatr zawodzi
w mogile je zostawiła, w Twej wiecznej niewoli
drżąc płacze i szuka swej miłości – dlatego tak boli
dlaczego tak tragiczne z życiem rozstanie
serce pyta – i szept przez łzy – wybacz mu Panie

wiesz
"jak to jest
gdy Bogu pęka serce?"*

nie

to spójrz
jak tam jest cicho

Gabriel ceruje skrzydła
przyglądając się Maryi
która wieszając pranie
niczego bardziej nie pragnie
jak spokojnie urodzić

spójrz
nawet Józef w milczeniu
buduje schody do nieba
aby wykluczyć ojcostwo

żal ją rozrywał jękiem rozpaczy
raniły skały gdy u bram nieba
solą łez ścieżkę krwią bólu znaczy
bezdomność serca niesie pogrzebać

dla niej umarły noce majowe
świat taki szary rozczarowany
brnęła na wieczność przytulić głowę
tam nad przepaścią zagoić rany

pustka wokoło wiatr pożegnaniem
sen szczęścia prysnął drży na kolanach
wynosi w góry ciche konanie
wypłakać skargę chce rozdzierana

bólem i szlochem zawodzą granie
samotnia w piersi jęk dzwon szamoce
żegnaj skinęła z smutnym rozstaniem
ostatnim szeptem cichej szarotce