Wodząc wzrokiem za kobietą

Trzepotem rzęsy
rozgania poranną mgłę
biegnąc do pracy
 
między kwiatami
nosi zapach wanilii
- zapracowana 
 
południowy rytm
wystukują obcasy
w drodze do domu
 
wieczorem usta
malowane karminem
- wabią słodyczą
 
srebrzystym blaskiem
dotyka księżyc ramion
- pragnie rozkoszy

Pora na porządki
 
Przed jesienią
pora na porządki w pawlaczu
… ile tam skarbów!
 
Dyplomy mistrzowskie pradziadka
i stare fotografie …
Na jednej drużyna strażacka
- w drugim rzędzie od prawej
pradziad Piotr
i bliźniak – Paweł,
obok ojciec obu – Józef,
dalej – brat ojca – Barnaba,
trzej synowie Barnaby - Kacper, Konrad, Konstanty,
dwie twarze nieznane,
na końcu Michał – ojciec Józefa – był komendantem.
 
Gdy pradziad Piotr
w trzydziestym dziewiątym szedł na wojnę, 
darował żonie pierścień z orłem w koronie.
Zachowując spokój mówiła
– w słusznej sprawie, błogosław mu Boże!
Na czole oznaczyła krzyżykiem, przypieczętowała pocałunkiem …
Odprawiła z uśmiechem nie żegnając.
 
Po kątach ukradkiem chowała smutek,
fartuchem ocierała łzy,
nad kołyską snuła opowieści o ojczyźnie, o honorze ... 
W bezsenne noce wspomnieniami odpędzała złe sny.
Nasłuchując z niepokojem zza okien odgłosów,
trwała z nadzieją na pokój …
 
Nie wrócił Piotr z wojny.
Ostatnie wieści spod Kozielska
przynieśli zimą w czterdziestym …
 
Paweł poległ wcześniej pod Jaworowem,
Józef pod Kobryniem,
Barnaba walczył pod Cześnikami - zginął w Brzezince w komorze gazowej,
synowie Barnaby gdzieś na polskich łąkach - dokładnie nie wiadomo gdzie,
tyle brzozowych krzyży bez imion, wiatr miedzy nimi się błąka
odczytując pseudonimy …
Dwie twarze nieznane – schwytane w ulicznej łapance
- spoczywają w zbiorowej mogile pod Poznaniem.
Najstarszy z fotografii - Michał – przed wojną był komendantem
- poległ na ulicy pod samochodem – przed gestapo uciekał
z ulotkami i bronią w torbie.

Pierścień prababki ściskam w dłoni,
na linii życia odcisnął 
orła w koronie …

Tyle skarbów …

17 września 2011

Babie lato
 

w porannym świetle
rosa na pajęczynie
- tryska radością
*
wiatr srebrne nici
rozkołysał na lipie
- lśni babie lato
*
pomiędzy źdźbłami
pająk na polowaniu
- srebrną sieć plecie
*
wiatr przywiał chmury
zniknął motyl z nad łąki
- poczuł już koniec
*
letnim podmuchem
na strzępy rozszarpane
pajęcze sidła
*
w pajęcze nici
zamotaną jak w kokon
- wiatr porwał muchę
*
rozwiewa sieci
sprzymierzeniec jesieni
- srebro nad łąką
*
srebrzyste sieci -
ulatuje już lato
niesione wiatrem
*