W myślach cień
od dawna mieszkał,
tyle było strat.
W winie żal
utonąć nie chciał,
życie kradł co dnia.

Miasto spało, tylko on
stał i nucił coś do gwiazd,
potem do tańca
bez słów zaprosił mnie.

Tamtą noc
pamiętam dobrze,
inny był tu świat.
Z nieba czerń
ktoś srebrem przybrał,
obłaskawił wiatr.

Dwoje obcych twarzą w twarz,
kilka spojrzeń, jeden kształt,
a tuż przed świtem
zanucił jeszcze raz:

Ref: Poszukaj siebie,
nie pytaj gdzie i jak,
ze smutkiem zatańcz,
niech spadnie mu ponury płaszcz.
Wysłuchaj pragnień,
bo jeszcze mówić chcą,
już nie trać czasu,
pozbieraj sens i ruszaj w świat.

Przeszłam mrok,
przetarłam szlaki,
ale zniknął gdzieś.
Czy go spotkam
zanim każą
iść na drugi brzeg?

Żyję, kocham i mam cel,
tylko czasem smutno mi,
że nikt nie śpiewa
jak kiedyś mały elf:

Ref: Wciąż szukaj siebie
nie pytaj gdzie i jak.....

Anna Wiencek, Wuppertal 25.09.2011

Nowe słowa do piosenki zespołu Universe:)

http://www.youtube.com/watch?v=KJ6oOP37qrg

zielonymi

zielonymi otwórz dzień

szmaragdami w niebo patrz

w trawę ubierz nadzieję

niech w sercu się zaśmieje

ja błękitem przeszyję

poczujesz się bezpiecznie

niebieskie będą wiersze

jak pocałunki pierwsze

turkusami  przeczytaj

pod lazurem się ukryj

przytulone dwie barwy

świat nie może być czarny

zielonymi zamknij dzień

dobranoc od błękitu

zakochanych snów życzę

przytulając wciąż ciszę

Coraz mniej miewam snów zapamiętanych
W których się obraz w kolory ubiera,
Najczęściej tylko ruiny, łachmany,
Jakaś kołyska, połamany kierat.

Łąka już nie chce zielonością tańczyć
W uwiędłych chwastach nie znajduję wspomnień…
Mówią, że album otworzyć wystarczy -
Sepiowe twarze milczą zbyt dostojnie.

Nić pokrewieństwa zrywa pamięć marna
Jednaka szarość na wszystkich cmentarzach,
Tylko nawyki utrzymane w karbach,
Litanię imion pozwolą powtarzać.

A czasem nocą – szelest, chłodny dotyk
Z półsnu się zrywam. Trzeszczą stare schody.

.

                                Leżał na bruku 
                                bezpański, 
                                samotny, 
                                niepotrzebny. 
                                Wiatr poderwał ku górze, 
                                dał nadzieję 
                                na opiekę, 
                                na czułość, 
                                na przyjaźń ... może miłość. 
                                Nad rzeką przycichł, 
                                upuścił ... 
                                Bezszelestnie opadło istnienie, 
                                osiadło na wodzie, 
                                odpłynęło z prądem 
                                samotnie. 
                                A dokąd to ...?
 

11 października 2011