o świcie,
bo
naczynia w zlewie,
kury głodne,
psy chcą na dwór...
w południe,
bo
przyjdą głodni,
nie chcą jeść?
to może co innego?
wieczorem,
bo
kawałek życia
w telewizorze,
jakby własne
było inne..

Jesteś w mojej pamięci...

A jak ambitna, B jak brzoskwinia,
Jest taka słodka.
C jak cenna, jak złota studnia bezdenna.
D jak droga życia, jak sens mojego stylu bycia.
E jak entuzjazmem napełniona, tak wspaniale szalona.
F jak fantastyczna, pełna mocy jak energia mechaniczna.
G jak genialna, w okazywaniu uczuć zawsze nachalna.
H jak Himalaje niedostępna,przy tym niesamowicie piękna.
I jak inteligentna,chce z nią spędzać każde święta.
J jak jutrzenka świeża, moje serce ku niej zmierza.
K jak kochana, L jak lepsza niż wszystkie inne, M jak miłością napełniona, N jak moje natchnienie,
O jak onieśmielająca, ma we władzy moje sumienie.
P i R jak piękna róża, S jak seksowna,
Gwałtowna jak burza.
T jak trasa życia, U jak umocnienie ducha, W jak woda życiodajna, Z jak zgrabna, ruchy kocie, tylko ją podziwiać,
Codziennie jej piękno na nowo odkrywać.
To cały alfabet, który ją opisuje, do każdej litery mógłbym dopisać komplementów tysiące,
Do niej pasujące.

Żegnaj

Wiatr rozwiał resztki Ciebie
zostaję jak na polu samotna wierzba
przygarbiona
ze wzrokiem wbitym w ziemię

Z każdym podmuchem opada liść
z każdym podmuchem ulatuje odrobina mnie
ta która tylko przy Tobie
miała sens

I tylko czarne kruki
coraz ich więcej wokół drepcze
próbują nawet przysiąść na gałęziach
nie dają zapomnieć
ze wciąż toczy się życie

Składam te wersy dla Zdzisława Szabelana,
bardzo sympatycznego starszego pana,
któremu duża doza poczucia humoru dana,
na treść składanych wierszy się przekładała,
cięty język ciętym dowcipem okraszała,
przez co kolejna konstrukcja mu się udawała.

Za wiersze czekała miast nagany pochwała,
od publiki dostawał brawa i słowa uznania
od recenzentów i krytyki za składane zdania.

Jego utwory nie były przedmiotem polemiki,
pod jego adresem nie kierowały się repliki,
kpił z nadętego świata wielkiej polityki,
obce mu były tanie sztuczki i triki.

Liczył się ze zdaniem swojej wiernej publiki,
na niezapomonajkowie pozostawił pliki
i wiązki swoich jasnych i klarownych myśli.

Posiadał umysł dość żywy i odważny,
był bardzo bystry i w mówieniu prawdy
nie był przebiegły ani jak lis chytry.

Na nagrody i pieniądze nie był łasy,
nie pragnął zdobyć uznania u masy,
piętnował wady i swojego życia czasy.

Nie zważał na układy tylko na fakty,
w walce z chorobą długo pozostał twardy,
w wyrażaniu swoich myśli był odważny.

Non omnis moriar tą sentencję rozważmy
po jego śmierci, choć umarł zostały fraszki.