nauczyłaś życie można opisać
jak tylko smutek zastąpisz dotykiem
wiatr roztrąci piwonie
doda zmarszczek na korze jabłoni

już inny uczę twoje sny jak być sobą
przy bezczynnym udziale świata
spowiadam równinom gdy noc
kładzie pod głowę kanciaste kamienie

nie oceniam starości
opływa ciszą znane zachody
jak księżyc przechodzi przez rzekę
zostawiając za sobą wszystkie pory roku
i czysto ludzką
nadzieję

Wiem, że nie jest ci łatwo,
Masz nadwrażliwość na światło,
Cały świat jest zagadką,
Przypomina treść emskiej depeszy,
Gdy nie interesuje Cię,
Nic tak jak kosze na śmieci.

Wiem, że nie jest ci łatwo,
Świat ludzkich uczuć jest zagadką,
Tak samo jak oni sami,
A to co jest twoją pasją,
Zostało określone mianem fiksacji.

Wiem, że nie jest ci łatwo,
Bardzo trudno o kontakt,
Chcesz całkowicie się poddać,
Wolisz analizę własnego wnętrza,
Od analiz uczuć drugiego człowieka.

Wiem, że niej jest ci łatwo,
Dogadać się z rówieśnikami,
Czujesz się z grupy wyizolowany,
Lecz pamiętaj, że Ty i tobie podobni,
Nie jesteście kosmitami.

Oddana swojemu mężowi i rodzinie
Pisarka znana w świętokrzyskiej krainie
Ostrowca Świętokrzyskiego reprezentantka
Lubiąca gdy pita jest wina lampka
Spodziewająca się wiecznie komplikacji
Krytyczna wobec własnej twórczości
Ambicji niejedna dama jej zazdrości

Kochana mama babcia Marysia
była mi wsparciem drogowskazem
mam okropne wyrzuty do dzisiaj
zbyt rzadko bywałyśmy razem.

Bezinteresownie ludziom pomagała
znajdowała czas okazywała serce
żona sołtysa urząd nadzorowała
wspierała ludzi w kłopotach udręce.

Odeszła szybko niespodziewanie
cicha zwyczajna,pokornego serca
zabrakło czasu na ostatnie pożegnanie
pozostała w pamięci i moich wersach.