Witam Szanownych Państwa

Ostatnio wydałem swój pierwszy tomik poezji pt. Rozbite lustra z Warszawską Firmą Wydawniczą i pragnę zachęcić Państwa do
przeczytania oraz recenzji moich wierszy ponieważ bardzo chciałbym wiedzieć, jaki pogląd na to mają znawcy tematu oraz czytelnicy. Dałoby mi to niewątpliwą szansę rozwoju oraz stworzyłoby otwarte pole do działania w szerszej niż dotychczas przestrzeni ponieważ, jako tzw. twórca lokalny
pozostaję wciąż na łasce tych, którzy nie chcę mi dać żadnej szansy wyrażania siebie poprzez propagowanie własnych idei. Nie mogę przez to iść naprzód a tylko tkwię w martwym punkcie a przecież nie o to chodzi.
Na co dzień współpracuję z WFW oraz z Fundacją Oskar. W załączniku do tej wiadomości znajdą Państwo elektroniczną wersję mojej książki.
Gorąco polecam. W przypadku chęci nawiązania bliższej współpracy
podaję kontaktowy numer telefonu tj. 79 - 86 - 56 - 331 Dziękuję i łączę wyrazy szacunku.

Tomasz Kolber
tomaszspokotyp@wp.pl

[od adm.]
E-mail nadesłany pod adresem Niezapominajkowa przez p. Tomasza Kolbera nie zawiera niestety elektronicznej wersji wspomnianego tomiku. W kolejnej wiadomości autor zamieszcza te dwa wiersze:

Beethoven

Geniusz, cień mistrza,
wrak człowieka.
Oto on - dokładny,
szalenie skryty demiurg
muzycznej areny
miliona dźwięków
w przestrzeni nie do ogarnięcia.
Cudowny rzemieślnik marzeń,
zaklętych w muzyczny płaszcz.
On potępiony wkładał go
na siebie wtedy,
kiedy wszyscy
od niego odstąpili
a czas rozgrzebywał
w nim na nowo
stare rany i stałe przykrości.
Umierał w dźwiękach
swojej własnej samotności –
Ludwig van Beethoven.
Śmierć, cierpienie,
miłości i muzyka
nie były mu obce,
bo na zawsze
zostały wpisane
w jego wieczne życie.

Życie

Życie jest, jak pędzący pociąg
pełen podróżnych.
Jedni do niego wsiadają
a inni z niego wysiadają,
lecz on wcale
nie ma im tego za złe.
Można w nim odpocząć
a także zmęczyć się do reszty,
szukając wolnego przedziału.
Pociąg podobnie, jak życie
jest długi, nieprzewidywalny
i trzeba mieć na niego bilet