może być drzazga lub słowa
którymi głośno zamykam drzwi

uczepione z tytanu
nie rdzewieją od zmarszczek
nawet latem w cieniu
słomkowego kapelusza

miewam dobre nastroje
słońce przywraca krążenie
potem oddech

dmuchasz na ranę do chwili
gdy mogę już usłyszeć wspomnienia
rzekę co podchodzi pod okna
poświatą księżyca

stąpam coraz lżej
z mgłą na ramionach
obrazami jesieni pod pachą

deszcz skupiony na słowach
myśli za mnie w miarowym szeleście
jak ślimak smakuję doczesność rogami
zapraszam do ruchu zleżałe pragnienia

lato wypełniło okno
gałęzią dojrzałych czereśni
uplatam wianki z polnych kwiatów
przekwitają słodkim zapachem

gdziekolwiek spojrzę niebo jak usta
w odległej czerwieni zrzuca na ziemię gwiazdy
garść świetlików w drobnym przejawie życia

Dlaczego taka jesteś?
Wchodzisz w organizm
Pustoszejesz wszystko
Zwalasz z nóg, z niemocą

Jesteś przyczyną i skutkiem
Czekasz aż przyjdę po antidotum
Wiesz, co jest bólem, tęsknotą
Świadoma monopolu na leki

Stoisz i milczysz, ja chcę więcej
Choroby na Ciebie, reanimacji
Dlaczego taka jesteś?
Pani zmian mych nastrojów

Starość we dwoje
Usiądżmy w pociemniałym raju, na przyzbie,
słuchając śpiewu czarnych papug, o zmierzchu,
dopóki noc nas zaspanych, nie zdybie
i pierzyn księżycem nie poprószy, z wierzchu.

Śpiące bogi wskrzeszą, spóźnione zegary
a nieprześcignione, dopadną nas kresy.
Ja w oczach twoich, ciągle widzę czary,
czyniące że w niebie, tańcowały biesy.

Nie potrzeba oczu, i bez rąk dotyku
widzę ciebie całą i całą poznaję.
Po latach w duszy, i w głębi nawyku
jako siebie, ciebie, pragnę i dostaję.

I choć nie wiem co jeszcze, się z nami wydarzy.
Jakich losów oboje, będziemy spełnieniem.
Wszędzie szukał będę, cienia twojej twarzy.
I z wiecznym przy Tobie, trwał będę stęsknieniem.