Dwie przestrzenie. Głosy rozmów
Powłóczyste spojrzenia za Tobą
Wzrok na Twoim ciele, marzenia o Tobie
Każda chwila w gotowości do pomocy

Rzucenie wszystkiego. Gdy potrzebujesz
Jest moment gdy zadajesz pytanie
Nasze oczy krzyżują się w ogniu uczuć
Nie uciekniesz od wzroku. Jestem za Tobą

Słodycz oczu. Pocałunki luster nieba
Proś. Wiesz … że spełnię …
Ciepło dłoni zatrzymane w dotyku
W ustach deser. Prezent. Jakbym zjadał Ciebie

Magia uczuć. Tak to działa
Wychodząc czujesz oddech pocałunków na plecach
Zapach skóry, obrazy wyobraźni
Nie ma niczego. Ogień naszych spojrzeń

Na linii wzroku

Lasu fantazje
Przymknij oczy i posłuchaj, nocnych Panien Leśnych łkania.
Co raz falą w trawach tonie, a raz w brzozy biel się wchłania.
Zawłaszczonym bluszczem tulą, w sosnach smukłych sny kochanków,
którym łzawe strugi płyną, bursztynowych żywic z ran stu.

Popatrz w ciszę, drzew posłuchaj, razem z pierwszym słońc wstawaniem,
jak przynieśli serca w dłoniach, tuląc Leśnych Panien wianki za nie.
Płatki sukien muślinowych, zawstydzone kwitną w zadumaniu,
między liśćmi nocą w niebie, a dniami na wspomnieniach trwaniu.

Posłuchaj podszeptów wieczora, o nocy, jakie opowiada dziwy.
O Panien Leśnych pieśniach tęskliwych, do kochanków urodziwych.
Czekających na nie w noc każdą, w borach stojących dumnie.
Wabiąc księżycem w liści koronie-chodżcie Leśne Panny ku mnie.

My. Po obu stronach świata.
Muśnięcie słowem
Kuszę ….
Drżenie w ciemnościach pod wpływem uczucia
Delikatna muzyka w tle. Nie ma już słów
… są tylko ciała
Nie zatrzymam tego. Nie przeproszę za kocham
Odkrywam mapę Twojego ciała. Palce na ustach
Słodycz warg
Pocałunki na skórze napisem miłości. Drgnienia ciał
Całuję Cię. Nie ma już zimna. Jest ogień ramion
Nóg, Splot języków w płomieniu ciał. W mózgu
Szum poruszający nasze zmysły
Cisza spowita okrzykiem oddechów
Aż do końca. Naszego spełnienia
Okrywam Cię kołdrą zdarzeń
Nie zapomnisz. Ja nie zapomnę
Rozkosz w mroku tajemnicy
Jestem. Jestem przy Tobie

wiem mniej niż niebo
kępa trzcin od której rzeka
uczy się koloru zieleni

świadomie wybieram niepewność
zakładki aby wrócić do przedwczoraj
przejrzeć odłamkiem lustra

wieczorem trzymam kruchość
taką samą jak oczy czy dłonie
popękane wzdłuż linii życia

zwracam się do ciebie ciszo
popatrzmy razem na niepewność
upływających chwil