nie boli cały sens
organellum bez przypraw i przeznaczenia
dopiero zobaczę jak biegnę wzdłuż plaży
opustoszałej z wiatru

zazdroszczę nieodwracalności
gdy większy lub mniejszy ptak
odleci na odległość chwili

puls został na niebie
długą białą wstęgą przechodzi w noc

wiele traw położył cień
rozkołysany w hamaku wieczór
niewymowny w swojej ciszy

Wiosna raniutko przyszła cieplutka
wietrzyk zatańczył szybkiego fokstrota
pozmiatał śniegi i brudne liście
wszędzie cieplutko
wspaniała pogoda.

Pszczółki , motyle , ptaki , zwierzęta
w zgodzie, w przyjaźni witają wiosnę
ludzie sprzątają w swoich obejściach
każdy odczuwa promienie słońca.

Życie powraca , krew szybciej krąży
radość, nadzieja wraca pod strzechy
krokus spod ziemi wyszedł na słońce
oznajmił wszystkim , przyszedł czas wiosny !

Przebudzenie
Ileż przystrojnych uroków,
na dzień swój czeka i porę,
pod liśćmi z zeszłego roku,
by olśnić wiosennym ubiorem.

Aż słońce zastygło w zachwycie,
w południowym zegarze,
by pąkom pomóc w rozkwicie
i ogrzać zmarznięte twarze.

A polna mysz wyszła z nory,
wypatrzyć zbudzone dziwy.
I wsłuchać się w ptasie utwory
symfonii urokliwych.

A my na mokrej ławeczce,
nie w siebie, lecz w dal wpatrzeni.
Czujemy dotyk rąk inny,
taki co wszystko zmieni.

Kiedyś przyjdzie ten moment,
że napiszę o tobie sonet,
bo nie wiem cię dzieje,
ze mną kiedy w kościele,
mijasz się ze mną i Ciebie,
łowi wzrokiem spojrzenie,
które się z twoim przecina,
wzrasta nagle adrenalina
i nie wiem czyja to wina.

Pewnie czasami przeginam,
myśląc że fajna jest z Ciebie
dziewczyna, która studiuje
w Kielcach Zdrowie Publiczne.

To co do Ciebie czuję jest dziwne,
może me myśli są naiwne,
trwa we mnie ciągła walka,
czuję się jak Petrarka.