Pieśń Racheli

nad czym płaczesz
i co opiewasz tak subtelnie
gdy sen się kończy
Rachelo

czy prorocze wizje
są tak potworne
że snom nie pozwalają snuć się po zamglonych taflach wód
i ponad ptasiogłosym lasem
z muzyką skrzydeł wędrownych ptaków
po morelowych zachodach
kapiących słodkim widokiem

czas tyka
i sączy się kapiąc
powoli
jak wosk z siedmiu kwiatów migdałowych menory
nieubłaganie
dźwiękiem orientalnego dzwonka
jakby odliczał rychły koniec
wszystkiego co piękne
spokojne
boskie

śpiewaj, żal się głośno
do znużenia
nad przemijaniem
nad baśniową scenerią
w której kipi od rzeczy okropnych

nuć swą pieśń, jak dźwięk szofaru
ku nowemu
ku przebudzeniu i pojednaniu
prosząc Rachelo
o cedakę
w mnogości, co pestek granatu
aż po kres wszystkiego

Tekst inspirowany utworem muzycznym Vangelis”a – Rachel's song