Myśl Alfreda Musseta.
"Poezja robi z łez perły"
Mam jeszcze spore rezerwy-
Z biegiem lat zmatowiały,
Zbyt długo na światło czekały.
Moje życie zło opętało,
Serce z bólu rozpaczy szalało,
Bóg jeden wie ile łez wylałam-
Pomocy w modlitwach szukałam.
Przyszło niebawem wybawienie,
Cudowne zadziwiające olśnienie...
Łzy wartość złotych uzyskały,
Moje problemy sensu nabrały.
Myśli logiczne refleksje pisały,
Powrócił spokój w miarę doskonały.
Wyrzuciłam precz smutki i żale-
Przyznaję,nie żałuję tego wcale.
.jpg)
.jpg)