Co ci strzeliło do głowy
I jak to potwornie brzmi
Życie cię tak zmordowało
Nie ma już wierszy
I...
Co tak cię zauroczyło
I omotało okrutnie
Że się ubrałaś cała
W śliczną bordową
Suknię...
Co ci się w tej
Mądrej głowie
Zjawiło jako pewnik
I niczym ćma zakochana
Co nad płomieniem się
Wierci
Runęłaś w ramiona
Śmierci...
Nie ma już wierszy
Tkliwych
Obrazów ze słów
Utkanych...
Zostały rozpacz i
Garstka przyjaciół
Łzami zalanych...