Jak dobrze, że tyle przegródek zawiera.
Co bym zrobiła z tym, co w kieszeni uwiera.
A tak upycham między inne przydatności.
Z umiarem by nie nabrała zbytniej otyłości.

Kolor i wzór dobieram do panującej mody.
Pozostaje dodatkiem do ubrań i buzi urody.
Ciężarem nie bywa na ramię przewieszona.
Widząc to sąsiadka podziwia niepocieszona.

W zatłoczeniu kurczowo ściskam, co moje.
By nie oskubał finansów zręczny złodziej.
To moja wizytówka na ulicy, w spacerku.
Nie zabieram dla sportu jadąc na rowerku.

Nieraz sama się dziwię, czego tu nie mam.
Faceci żartują, że wszystko i nic, ale to kłam.
Wszystko potrzebne nie wiadomo, kiedy.
Nawet złożona parasolka na lipcowe ulewy.

Połamana kredka lustereczko zabrudziła.
Do drogerii idę pomadkę bym też kupiła.
Uzupełnić, co brakuje do życia kobiecie.
Kochani kwitujcie to, różami w bukiecie.

A nie gderaniem podwajacie adrenalinę.
Uśmiechem serca rozwiejcie kwaśną minę.
Zrozumcie kobiety naturę w tym temacie.
Do życia potrzebuje więcej, nie tylko papcie.

Amadeusz ze Śląska.

Do tej torebki pozwolę dołożyć: tęczę uśmiechu, bezkres zdrowia, szczęścia bez miary i miłości rodziny. Jak to w tej torebce się pomieści, to już nie moja głowa.
Wszystkiego najlepszego każdego dnia życzę z okazji Dnia Kobiet.

Pozdrawiam.