nie słuchaj gdy mówię
treści przeznaczam kamieniom
"wspomnieniom z martwego domu"
gdzie na próżno wiatr szuka
winy i kary

nauczony obojętności szepczę
otwieram okna dzielę się deszczem
słowa odarte z sensu toną szybciej

przyjrzyj się drzewa szumiąc zapraszają ptaki
ludzi bez cienia co grzęzną w bezsile
ciszę którą przerasta mgła
przenosi niebem adagio Albinoniego

https://youtu.be/vGULBQtGwQw

trzymam w garści sny są jak kruki
siedzą na ramionach wydziobują oczy
ziarna z których nie wyrosły kwiaty

zupełnie świadomy jak deszcz
spływam po szybie próbuję zrozumieć
część duszy jak w klatce trzepocze
próbuje się wydostać wyważyć myślami
poskładane z chmur trwanie

nadal nie wiem po co
zamalowuję ciszę kawałkiem kredy
przecież znalazłem nadłamaną gwiazdę
z łutem szczęścia i tęsknotą za niebem

przewiązuję sznurkiem refleksy światła
stawiam w wazonie zanim zgasną
obudzą czas odebrany życiu

Deszcz łez

- Czuję jak spływają po policzkach,
jak spadają na piersi,
nie oddycham lżej, jeszcze za wcześnie,
stratę trzeba przeboleć,
ból przetrwać ...

Ukojenie kroczy swoimi ścieżkami,
z czasem mnie odnajdzie,
a wtedy znowu uśmiechnę się
tak po prostu

Zawsze będziesz,
ja tylko czasami przez chwilę
o czymś innym pomyślę ...

póki czuję ziemię pod stopami,
własną drogą muszę iść
na koniec świata

- przecież tam
Ciebie odnajdę,
tylko poczekaj

przy klamce powiedział więcej
kiedy był sam na sam z życiem
ciszą zaraz po tym jak pięść
wybuchła mu w twarz

należała do ojca lub kogoś kogo udawał
szacunek był tylko efektem ubocznym strachu

jako dziecko często umierał
do teraz chowa się w butelkach z zielonego szkła
wydostaje z sykiem przez nieszczelne zamknięcia
z wygiętego drutu

leczy alergię na dotyk leki przeciwhistaminowe
od słońca na zupełnie nowej skórze zapisuje
chwile sprzed paru mrugnięć i może jeszcze
numer telefonu do niedawno poznanej koleżanki