coś o sobie
coś niepowtarzalnego
na dobry dzień
wiatrem niesiona w szafirowej mgle
na obłoku znikam jak ranek na koniec dnia
a kto to?

Wiatr
Schował się
W osikowym zagajniku
I szeleści wśród rozedrganych liści
Przeplatając plotki, legendy i przepowiednie
W cichej szeleszczącej opowieści

A między osikami
Licho
Biega radośnie slalomem
Śmiejąc się cicho
Z przyniesionych przez wiatr wieści
I zagląda do dziupli
W której ptaki mają domek
By ptasie maluchy popieścić

Słońce wsparło skronie o białe chmury
Rozbawione figlami licha
Złocistym spojrzeniem
Patrzy z góry
I złotym promieniem
Łaskocząc licho po nosie
Jak dziecko, które właśnie zbroiło
Za chmury chowa się

W osikowym zagajniku
Wiatr snuje szeleszczące opowieści
I tylko od czasu do czasu wzdycha
I delikatnym powiewem korony drzew pieści
Wdzięczna wiotka osika
Kołysząc przed wiatrem się kłania
I zachęca do dalszego opowiadania

Już zmierzch
Za horyzontem słońce
Schowało się pod czerwoną pierzynę
Srebrzysty księżyc
W czarnym płaszczu nocy
Na nieboskłon dostojnie wkroczył
I posrebrzając osikowe głowy
Dostrzegł wiatr w ramiona drzew wtulony

A za pieńkiem osikowym
Chowa się licho
Zmęczone figlami siedzi cicho
Uparło się, że póki księżyc świeci, nie zaśnie
Zajrzał księżyc za pieniek
Myśląc, że słyszy świerszczy cykanie
A to chrapało uśpione licho
Drzemiąc smacznie
Uśmiechnął się księżyc
Jeszcze poświeci
I do samego rana nie zgaśnie

(30 maja 2011)

Słodycz życia

Wielobarwny blask mnie otula
Och, jakże uwielbiam
ten błysk pożądania w ich oczach
kiedy patrzą na mnie z daleka
Tak wielu chciałoby mnie mieć
Smakować tę słodycz,
która jest we mnie ukryta...
Płynę myślami w przeszłość...
Daniel - jego oczy mówiły więcej niż usta,
A Krzysio miał tak delikatne palce...
Nawet Kasia dozgonną przyjaźń przyrzekała
gdy obok sklepu stała.
A ja błyszczę, ja płonę, ja kuszę...
Ja do rozkoszy twe podniebienie zmuszę...
O! Jakiś misio bierze mnie w dłonie...
Zachwytem pałają jego ślepia,
gdy językiem smakuje me tajemnice.
Jak dobrze mi z tobą - szepcze
gdy ostatni kąsek pochłania...
Aaa!!...Co to?!
Z jaką siłą mnie przygniata.
Tracę kolor, blask, szarość mnie oplata...
Wiatr zimny unosi w niebycie...
Samotność w swe szpony przygarnia,
Czy tak mi przyjdzie skończyć życie?
............................................................
Niestety, taki to już los
lśniącego papierka od cukierka...